rıhtımda...

Sabırla uzun süre beklemişti,
o güzel rıhtımda…

Sonra binip bir yelkenliye,
arkasına bakmadan,
aniden maviliklere açılıverdi  kadın…

İhtimal bile vermemişti oysaki adam…
Kala kaldı ardından rıhtımda…
Ne veda edebildi ,
ne de el sallayabildi kadına…

Kadın ise siper etti göğsünü esen rüzgarlara…
Tüm gücünü toplayıp dönüp baktı ,
her şeyini bıraktığı rıhtıma son bir kez daha...

Ve fısıldadı usulca...
‘’ Sadece beni güzel hatırla… ‘’


Ayşe Nurhan Karahan