An yine kara
Güzel geçen bir günün ardından, güzel bir gece ile noktalandı
gün…
Ama eve gelindiğinde gümmmm…
Ankara…
Bir ölüm kültürü oluştu bu ülkede...
Bir batak...
Mutlu olmamıza bir türlü izin vermiyorlar...
İzin vermiyorlar huzur bulalım...
Diken üzerinde ilişik yaşamaya çalışıyoruz ülkemizde...
Tam gülemiyoruz,
tam sevinemiyoruz,
tam mutluluk yasak,
ama dibine kadar üzüntü keder serbest...
Bir oyun oynanıyor ve bizler oturmuş seyir ediyoruz…
Çok ölü var oyunda…
Çok kayıplar var…
Yalnız ölmek gerekmiyor ki bu oyunda?
Analar babalar yitik hayatlar…
Hayat içinde kayboluşlar…
Bir daha asla ve asla eskisi gibi olamayacak hayatlar…
Bunlar sahnede bizim gördüklerimiz…
Sahneden bakıldığında durum belki daha da içler acısı…
İsyan edilesi…
Oyunu kanıksamış ve her şeye boş vermiş bir dünya seyirci…
Senelerdir aynı oyunu izlemek görmezden gelmeye neden olabilir
mi?.
Yoksa,
aynı benim gibi ,
‘’Yapacak bir şey yok hiç değilse ruh sağlığımı koruyayım’’ düşüncesi
mi bizi böyle sakin kılan?
Kaçış mı bizimkisi…?
Ama kaçamıyorsunuz işte…
O ruh sağlığı böyle de korunamıyor…
Gümmmm…
Bu bir trajedi…
İşinizden çıktınız, evinize gidiyorsunuz…
Servise binerken eşinizle akşam yemeğini konuştunuz…
Belki de minik kızınızla sinema programı yaptınız…
Saatler dakika dakika konuşuldu…
‘’Şu saatte ordayım hazır olun hemen çıkıyoruz’’ dediniz…
Ama o saatte telefonunuz yanıt veremedi minik kızınıza…
Şimdi söyleyin siz neden öldünüz ki…?
Ne için öldünüz siz…?
Ne için öldü diyeceğiz biz size sahi?
Savaş diyeceğim ama hayır, elinizde silahınız olurdu…
Siz neden öldünüz!
Ve bizler neden bu kadar sakiniz hala…?
Kanımız mı dondu bizim….?
‘’Şehitler ölmez’’
Ne şehidi biri bana bunu bir açıklasın lütfen!
Neyin şehidi bu insanlar…
Bir tehdit mi var ülkemize?
Savaşalım beyler bayanlar!
Bence bu savaş başlasın artık…!
Ama öyle mertçe…
Savaşalım ve bitsin!
Ülkemiz ve biz,
başka ülkelerin başka ellerin çıkardığı yangına rüzgar olmak
zorunda mıyız?
Ne olur artık hep beraber görsek bu oyunu...
Sadece görsek…
Ne olur artık beraber görsek de bozsak bu oyunu...
Ne olur artık ülke çıkarlarını kendi çıkarlarımızın önünde tutsak
da doğacak torunlarımıza bir Türkiye bırakabilsek...
Ne olur...
Ayşe Nurhan Karahan
